Ο Charles K. Kao ήταν επίτιμος καθηγητής Φυσικής στο Παν/μιο του Χονγκ Κονγκ και γεννήθηκε στη Σαγκάη στις 4 Νοεμβρίου 1933.
Μετά την αποφοίτησή του από το Imperial College του Λονδίνου, ξεκίνησε ήδη από το 1963 να ασχολείται με τις οπτικές ίνες και να εργάζεται σε μεγάλες εταιρείες τηλεφωνίας κι επικοινωνιών.
Κάποια στιγμή αφιερώθηκε στην ακαδημαϊκή καριέρα στο Χονγκ Κονγκ, ωστόσο νωρίτερα είχε δουλέψει ως μηχανικός στη Standard Telecommunication Laboratories στο Χάρλοου και ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 είχε αποδείξει την δυνατότητα μετάδοσης φωτεινών σημάτων με τη χρήση ινών από καθαρό γυαλί, αντί για τις ομοαξονικές δέσμες καλωδίων χαλκού. Μάλιστα, η τεχνολογία των ινών υάλου αποτελεί το βασικό στοιχείο για τη μετάδοση πληροφοριών στο ίντερνετ.
Ο Charles K. Kao και το σημαντικό του έργο
Το 1966, ο Charles K. Kao αποδεικνύει μαζί με τον Τζορτζ Χόκαμ πως η υψηλή εξασθένηση του σήματος που μεταδίδεται μέσω των ινών αυτών δεν είναι τίποτε παραπάνω από μία συνέπεια της μη απόλυτης καθαρότητας του ίδιου του γυαλιού και πως η εξασθένηση αυτή δεν πρέπει να ξεπερνά το όριο των 20dB/χλμ προκειμένου ένα καλώδιο οπτικών ινών να θεωρηθεί κατάλληλο ώστε να χρησιμοποιηθεί στη μετάδοση τηλεφωνικών σημάτων.
Αργότερα, ο Charles K. Kao θα αναπτύξει ένα φασματόμετρο μεγάλης ευαισθησίας προκειμένου να μετράται η απώλεια των ρευστών κρυστάλλων quartz, που παράγονται βιομηχανικά. Μέσω αυτού, μάλιστα, απέδειξε πως με τη χρήση ενός τέτοιου βιομηχανικής παραγωγής κρυστάλλου, επιτυγχάνεται μείωση της εξασθένηση του σήματος μόλις στα 5 dB/χλμ.
Όσο ο ίδιος μελετούσε τις οπτικές ίνες, μόλις το 1% του φωτός κατόρθωνε να περάσει ανά 20 μέτρα ίνας. Σήμερα, το ποσοστό αυτό φθάνει το 95% του φωτός ανά χιλιόμετρο. Οι έρευνές του στις οπτικές ίνες και οι προοπτικές που άνοιξαν αυτές οι μελέτες του στον τομέα των τηλεπικοινωνιακών βάρυναν στην απόφαση της επιτροπής των Νόμπελ να τον τιμήσει με το αντίστοιχο βραβείο Φυσικής το 2009.