Ερευνητές και μη συχνά υποθέτουν ότι οι άνθρωποι αξιολογούν θετικά τους υποψήφιους συντρόφους που ταιριάζουν με τις προτιμήσεις τους: Εάν η Α προτιμά την καλοσύνη σε έναν σύντροφο και η Β προτιμά τη φιλοδοξία, η Α θα πρέπει να προσελκύεται ιδιαίτερα από ευγενικούς υποψήφιους συντρόφους και η Β από φιλόδοξους. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, οι περισσότερες δημοσιευμένες μελέτες αυτής της ιδέας είναι ανακριβείς και επιτρέπουν πολλαπλές ερμηνείες των δεδομένων.
Ξέρουμε τι πραγματικά θέλουμε από έναν ρομαντικό μας σύντροφο; Νέα έρευνα δείχνει ότι οι ιδανικές προτιμήσεις μας δεν αντικατοπτρίζουν κάτι μοναδικό.
Όλοι μπορούμε να περιγράψουμε τον ιδανικό σύντροφό μας. Για παράδειγμα, έχει χιούμορ και είναι ελκυστικός. Ή είναι προσγειωμένος και είναι στοχαστικός. Αλλά έχουμε στην πραγματικότητα μια ειδική εικόνα ή περιγράφουμε απλώς θετικές ιδιότητες που αρέσουν σε όλους;
Νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Experimental Social Psychology από το University of California – Davis, υποδηλώνει ότι οι ιδανικές προτιμήσεις των συντρόφων δεν αντικατοπτρίζουν καμία μοναδική προσωπική εικόνα.
“Οι άνθρωποι στη μελέτη μας θα μπορούσαν πολύ εύκολα να απαριθμήσουν τα τρία κορυφαία χαρακτηριστικά ενός ιδανικού συντρόφου”, σημείωσε ο Jehan Sparks, πρώην διδακτορικός φοιτητής του UC Davis και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. “Θέλαμε να δούμε αν αυτά τα τρία κορυφαία χαρακτηριστικά είχαν πράγματι σημασία για το άτομο που τα ανέφερε. Όπως αποδείχθηκε, δεν είχαν σημασία”.
Στην έρευνα, περισσότεροι από 700 συμμετέχοντες όρισαν τα τρία κορυφαία χαρακτηριστικά ενός επιθυμητού συντρόφου. Στη συνέχεια, ανέφεραν τη ρομαντική τους επιθυμία για μια σειρά ανθρώπων που γνώριζαν προσωπικά. Μερικοί ήταν σύντροφοι και άλλοι ήταν φίλοι.
Οι συμμετέχοντες βίωσαν μεγαλύτερη ρομαντική επιθυμία στο βαθμό που αυτές οι προσωπικές γνωριμίες είχαν τα τρία κορυφαία χαρακτηριστικά που ανέφεραν.
“Στην επιφάνεια, αυτό φαίνεται πολλά υποσχόμενο”, σημειώνει ο Paul Eastwick, καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του UC Davis και συν-συγγραφέας. “Λέτε ότι θέλετε αυτά τα τρία χαρακτηριστικά και σας αρέσουν οι άνθρωποι που τα έχουν. Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εκεί”.
Οι ερευνητές περιέλαβαν και κάτι που περιέπλεξε τα πράγματα: Κάθε συμμετέχων εξέτασε επίσης το βαθμό στον οποίο οι ίδιες προσωπικές γνωριμίες είχαν τρία χαρακτηριστικά που ορίστηκαν από κάποιο άλλο τυχαίο άτομο στη μελέτη. Και φάνηκε πως εάν η Α απαριθμούσε τα χαρακτηριστικά, προσγειωμένος, έξυπνος και στοχαστικός ως τα τρία κορυφαία της, η Β βίωνε περισσότερη επιθυμία για γνωστούς της που είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά.
“Τελικά, θέλουμε οι σύντροφοί μας να έχουν θετικές ιδιότητες”, δήλωσε ο Sparks, “αλλά οι ιδιότητες που αναφέρει κάποιος/α δεν έχουν στην πραγματικότητα ειδική δύναμη πρόβλεψης”.
Οι συγγραφείς θεωρούν ότι αυτά τα ευρήματα σημαίνουν ότι οι άνθρωποι δεν έχουν ιδιαίτερη εικόνα για το τι θέλουν σε έναν σύντροφο.
Ο Eastwick το συνέκρινε με την παραγγελία φαγητού σε ένα εστιατόριο. “Γιατί παραγγέλνουμε το μενού; Επειδή φαίνεται προφανές ότι θα μου αρέσει αυτό που θα επιλέξω. Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι, στον ρομαντικό τομέα, θα μπορούσατε επίσης να δεχτείτε μια τυχαία ξένη παραγγελία για εσάς. Και είναι εξίσου πιθανό να καταλήξετε ότι σας αρέσει αυτό που παρήγγειλε κάποιος άλλος”.
Τα ευρήματα έχουν έχουν να κάνουν με τον τρόπο που οι άνθρωποι προσεγγίζουν τις διαδικτυακές του γνωριμίες. Περνούν συνήθως πολλές ώρες μελετώντας τα προφίλ γνωριμιών στο διαδίκτυο για την αναζήτηση κάποιου που ταιριάζει με τα ιδανικά τους. Η έρευνα του Sparks και των συναδέλφων δείχνει ότι αυτή η προσπάθεια μπορεί να μην είναι και πολύ χρήσιμη.
“Είναι πολύ εύκολο να ξοδεύεις χρόνο στο κυνήγι για κάποιον που φαίνεται να ταιριάζει με τα ιδανικά σου”, σημειώνει ο Sparks. “Αλλά η έρευνά μας προτείνει μια εναλλακτική προσέγγιση: Μην είστε πολύ επιλεκτικοί σχετικά με το αν ταιριάζει ένας υποψήφιος σύντροφος με τα ιδανικά σας, με βάση αυτά που διαβάζεται. Ή, ακόμη καλύτερα, αφήστε τους φίλους σας να επιλέξουν για εσάς”.
Πηγή: Negligible evidence that people desire partners who uniquely fit their ideals. Journal of Experimental Social Psychology, 2020; 90: 103968 DOI: 10.1016/j.jesp.2020.103968