Σε αντίθεση µε τη Μόνα Λίζα, η συζήτηση για το αστραφτερό και αρυτίδωτο χαµόγελο της Σίντι Κρόφορντ δεν κράτησε… αιώνες αλλά µόλις λίγους µήνες. Εκείνη η πολυφωτογραφηµένη ελιά στην άκρη των χειλιών της αποδείχτηκε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα γενετικό πιστοποιητικό αντιγήρανσης!
Η διαπίστωση αυτήφέρει τη… βούλα του Τµήµατος Γενετικής Επιδηµιολογίας του King’s College του Λονδίνου.
Οταν πριν από λίγες ηµέρες ανακοίνωσαν στη Βασιλική Ιατρική Εταιρεία τα αποτελέσµατα της έρευνάς τους, σύµφωνα µε την οποία όσοι έχουν πολλές ελιές στο σώµα τους διαθέτουν γερά κόκαλα, εύρωστους µυς και κυρίως λιγότερες ρυτίδες, επικράτησε µια µικρή αναστάτωση.
Οι σύνεδροι άρχισαν διακριτικά να… ψάχνονται αναζητώντας πάνω τους τον µαγικό αριθµό των 100 κρεατοελιών. Κι αυτό γιατί, όπως υποστήριξαν οι ειδικοί του King’s College, οι άνθρωποι που είναι προικισµένοι µε περισσότερες από 100 ελιές στο σώµα τους έχουν και 50% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν οστεοπόρωση, συγκριτικά µε τους ανθρώπους που ο αριθµός των ελιών στο σώµα τους δεν ξεπερνά τις 25.
Προστασία του οργανισµού
Οι ελιές λοιπόν αποτελούν µία ισχυρή ένδειξη ότι ο οργανισµός µας είναι – σε σηµαντικό βαθµό – γενετικά προστατευµένος απέναντι στα σηµάδια του χρόνου.
Οι ελιές σχηµατίζονται από τον ταχύ επιµερισµό κυττάρων, τα οποία αρχίζουν να παράγουν στίγµατα από σκούρα χρωστική ουσία. Τα στίγµατα αυτά εµφανίζονται στα παιδιά από την ηλικία των τεσσάρων ετών και σε πολλές περιπτώσεις εξαφανίζονται όταν συµπληρωθεί το 40ο έτος της ηλικίας. Σε ορισµένους όµως ανθρώπους, οι ελιές συνεχίζουν να αυξάνονται όσο περνούν τα χρόνια, προσδίδοντας στην επιδερµίδα του προσώπου µια απαλή και αρυτίδωτη υφή. Με απλά λόγια, οι γυναίκες µε τέτοιες προδιαγραφές δείχνουν έως και επτά χρόνια νεώτερες.
Και γερά κόκκαλα
Στο αγγλικό πανεπιστήµιο, η οµάδα ειδικών µε επικεφαλής τον καθηγητή Γενετικής Επιδηµιολογίας Τιµ Σπέκτορ εξέτασε 1.200
µονοζυγωτικές και µη µονοζυγωτικές δίδυµες γυναίκες, ηλικίας από18 έως 79 ετών, και διαπίστωσε ότι όσες είχαν στο σώµα τους περισσότερες ελιές διέθεταν εκτός από λιγότερες ρυτίδες και πιο γερά κόκαλα.
µονοζυγωτικές και µη µονοζυγωτικές δίδυµες γυναίκες, ηλικίας από18 έως 79 ετών, και διαπίστωσε ότι όσες είχαν στο σώµα τους περισσότερες ελιές διέθεταν εκτός από λιγότερες ρυτίδες και πιο γερά κόκαλα.
Αναζητώντας το τι συµβαίνει κάτω από µία επιδερµίδα διάστικτη από ελιές, οι επιστήµονες διαπίστωσαν ότι τα λευκά αιµοσφαίρια που κυκλοφορούσαν είχαν µεγάλα σε µέγεθος τελοµερή, δηλαδή τα µικρά τµήµατα του DNA που βρίσκονται στις άκρες των χρωµοσωµάτων.
Τα τελοµερή µικραίνουν κάθε φορά που ένα κύτταρο πολλαπλασιάζεται και όταν το µήκος τους ελαχιστοποιηθεί αρκετά, τότε τα κύτταρα πεθαίνουν. Οι κυτταρικές διαιρέσεις γίνονται συνεχώς κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής και αυτό σηµαίνει κατά µία εκδοχή ότι όσο µεγαλύτερα είναι τα τελοµερή τόση µεγαλύτερη δυνατότητα υπάρχει για ένα κύτταρο να πολλαπλασιαστεί και να αντικαταστήσει κάποιο άλλο που καταστράφηκε. Για τον λόγο αυτό άλλωστε, τα τελοµερή θεωρούνται και τα βιολογικά ρολόγια των κυττάρων.
Μάτια και καρδιά
Οι άγγλοι ειδικοί διατείνονται ότι τα µεγάλα σε µήκος τελοµερή ίσως να µην προστατεύουν µόνο το δέρµα και τα οστά από τις φθορές του χρόνου, αλλά και τους µυς, τα µάτια και την καρδιά.
Κατά µέσον όρο, οι άνθρωποι έχουν περίπου 30 µε 40 ελιές στο σώµα τους όµως υπάρχουν και κάποιοι που έχουν 400. Εκείνοι που έχουν τουλάχιστον 100, αποτελούν το 10% – 15% του λευκού πληθυσµού.
Οι ειδικοί θέλουν τώρα να εξετάσουν, αν οι πολλές ελιές στο ανθρώπινο σώµα προστατεύουν καλύτερα τον οργανισµό και από άλλα συµπτώµατα της γήρανσης όπως είναι η περιορισµένη όραση ή ακόµη και οι καρδιοπάθειες.
«Κάποια κύτταρα πρέπει να πεθαίνουν»
Τα αποτελέσματα της έρευνας των άγγλων ειδικών έγιναν µε επιφύλαξη δεκτά από άλλους επιστήµονες, οι οποίοι διατυπώνουν την άποψη ότι ο µεγάλος αριθµός ελιών στο δέρµα µπορεί να αυξήσει την πιθανότητα εκδήλωσης καρκίνου. Και για τον λόγο αυτό θα πρέπει να χαρτογραφούνται και να παρακολουθούνται συστηµατικά για το ενδεχόµενο µετεξέλιξής τους σε µελάνωµα.
Από την άλλη πλευρά, όπως εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο δρ Νεκτάριος Ταβερναράκης από το Ινστιτούτο Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας (ΙΜΒΒ) του Ιδρύµατος Τεχνολογίας και Ερευνας (ΙΤΕ) στην Κρήτη, το µήκος των τελοµερών έχει συνδεθεί µε τη µακροζωία µέσα από σηµαντικές έρευνες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.
«Οµως η παράταση της ζωής των κυττάρων δεν είναι πανάκεια», προσθέτει ο κ. Ν. Ταβερναράκης. «Κάποια κύτταρα πρέπει να πεθαίνουν γιατί αν δεν συµβεί αυτό µπορεί να µετεξελιχθούν σε καρκινικά κύτταρα. Τα καρκινικά κύτταρα είναι “αθάνατα” και άλλωστε στα διάφορα πειράµατα που γίνονται στα εργαστήρια µε καρκινικές σειρές, αυτές προέρχονται από ανθρώπινους καρκινικούς όγκους».
Κατά τον Τόµας βον Ζκλινίτσι που είναι καθηγητής Κυτταρικής Γεροντολογίας στο Πανεπιστήµιο του Νιούκαστλ, οι ελιές είναι δερµατικά κύτταρα που άρχισαν µε ταχύ ρυθµό να επιµερίζονται για να προκαλέσουν καρκίνο αλλά στη συνέχεια αδρανοποιήθηκαν από τους µηχανισµούς άµυνας του οργανισµού µας.
Πηγή: tanea.gr
Read more: http://enallaktikidrasi.com/