Πίσω από κάθε άνθρωπο υπάρχει ένα story. Κάποιοι δε έχουν να αναδείξουν κάποιες ιστορίες πολύ συγκινητικές και ιδιαίτερες. Ο Δημήτρης Κοντονίνας ζει στην Καστοριά. Από μικρός λάτρευε, να κάνει ποδήλατο. Όμως η ζωή του επιφύλαξε μεγάλες ανηφόρες όταν χρειάστηκε να βρει την δύναμη έσφιξε τα δόντια και με μια ανάσα τις ανέβηκε αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση. Ο Δημήτρης είναι ο χρυσός πρωταθλητής Ελλάδος στην κατηγορία των μεταμοσχευμένων στην ποδηλασία.
Για να αντιληφθείτε το μέγεθος του αθλητή ο Δημήτρης Κοντονίνας μετρά 5 πανελλήνια πρωταθλήματα και 1 πανευρωπαϊκό.
Στην παγκόσμια κατάταξη είναι στη δεκάδα και σκοπεύει να ανεβάσει ταχύτητα, για πιο υψηλούς στόχους κόντρα σε όλους και σε όλα!
Ο ίδιος μιλάει στο Newsbomb για την ζωή του, τις προπονήσεις, τις διακρίσεις του αλλά και για την σημαντικότητα της δωρεάς οργάνων.
Πραγματικά, άνθρωποι σαν τον Δημήτρη ομορφαίνουν με το θάρρος τους και την πίστη τους την κοινωνία μας.
Δημήτρη Κοντονίνα είσαι ο χρυσός πρωταθλητής Ελλάδος στην ποδηλασία, στην κατηγορία μεταμοσχευμένων. Θέλουμε να μας διηγηθείς λίγο το story σου, γιατί πολλοί δεν το γνωρίζουν. Πώς έγινες ένας «πρωταθλητής της ζωής»;
«Η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια (ΧΝΑ) διεγνώσθη στην ηλικία των 15. Για καλή μου τύχη βρέθηκα κοντά σε γιατρούς που είχαν τον τρόπο να μου μιλήσουν και να μου εξηγήσουν τι ακριβώς συμβαίνει και ποια θα είναι η εξέλιξη! Ανάμεσα στις συμβουλές που μου έδωσαν ήταν και αυτή της σωματικής άσκησης, κάτι που θα βοηθούσε την κατάσταση μου σε εκείνη τη φάση αλλά θα ήταν και καλή ευκαιρία για να προετοιμάσω το σώμα μου για τη μεταμόσχευση. Η ποδηλασία ήταν το πιο κοντινό άθλημα σε εμένα λόγο ηλικίας αρχικά. Το ποδήλατο είναι κάτι που το ξεκινάμε από νεαρή ηλικία για λόγους αναψυχής, στην πορεία μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για τις μετακινήσεις μας μέσα σε μια πόλη, με όλα τα οφέλη που αυτό προσφέρει ή να το αναπτύξουμε και να περάσουμε στο καθαρά αθλητικό – ανταγωνιστικό κομμάτι της ποδηλασίας. Όταν ξεκίνησα την ποδηλασία αρχικά ως οδηγία των γιατρών μου, είδα ότι είναι κάτι που μου αρέσει. Με βοηθάει σωματικά και ψυχολογικά, μου δίνει την ευκαιρία να εκφραστώ όταν οι λέξεις δεν βγαίνουν από μέσα μου και έτσι «κόλλησα το μικρόβιο». Στις επισκέψεις μου στο νοσοκομείο για την προετοιμασία της μεταμόσχευσης, γνώρισα ανθρώπους με την ίδια διάγνωση που είχε γίνει σε μένα. Αυτοί οι άνθρωποι με ενημέρωσαν για τον ειδικό αθλητισμό και με έφεραν σε επαφή με τους ανθρώπους που σήμερα έχουν δημιουργήσει την Αθλητική Ομοσπονδία Νεφροπαθών & Μεταμοσχευμένων (ΑΟΝΜ). Η πορεία ήταν ανοδική για εμένα μετά την επαφή μου με την ΑΟΝΜ, κατακτώντας πανελλήνια μετάλλια, πανευρωπαϊκό μετάλλιο και πολύ καλές θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη».
Δημήτρη για σένα ο αθλητισμός και δη η ποδηλασία είναι τρόπος ζωής;
«Ο αθλητισμός έγινε για εμένα τρόπος ζωής! Συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα, στα πρώτα χρόνια της νόσου, ότι η καλή φυσική κατάσταση λειτουργεί στα υπέρ μου, για την εξέλιξη αυτής. Η ποδηλασία είναι ένα άθλημα που το αγάπησα από μικρή ηλικία και η γεωγραφία της Καστοριάς (υψομετρικές διάφορες, θερμοκρασία, ελάχιστη κίνηση στους δρόμους) με βοήθησε, στο να το πάω λίγο παραπέρα! Είναι αν θέλετε ένα άθλημα, που το κάνουμε όλοι σε μικρή ηλικία και για εμένα ήταν εύκολη η επιλογή!».
Για τον κόσμο που δεν ξέρει είσαι νεφροπαθής και μεταμοσχευμένος, παρόλα αυτά κάνεις πολύ σκληρή προετοιμασία και συμμετέχεις σε αγώνες; Πώς τα καταφέρνεις και δεν θέτεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο;
«Ναι, είμαι μεταμοσχευμένος εδώ και 22 χρόνια. Η πρώτη μεταμόσχευση νεφρού, έγινε σε ηλικία 19 ετών με δότη τη μητέρα μου και η δεύτερη στην ηλικία των 31 με δότη από τη λίστα αναμονής της Κύπρου.
Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει, ότι η μεταμόσχευση είναι η λύση του προβλήματος. Είναι η θεραπεία. Οτιδήποτε άλλο (αιμοκάθαρση, περιτοναϊκή κάθαρση) είναι συντήρηση.
Από τη στιγμή που εγώ “έλυσα” το πρόβλημα μου, μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου φυσιολογικά. Απλά προσέχω λίγο παραπάνω από τους γύρω μου, κάτι που τα τελευταία δύο χρόνια, έγινε συνήθεια όλων μας! Τον εαυτό μου δεν τον θέτω σε κίνδυνο, γιατί η προετοιμασία μου γίνεται κατόπιν καθοδήγησης από άτομα με γνώσεις στο χώρο του αθλητισμού. Κάνω τουλάχιστον μία προπόνηση την ημέρα, πολλές ημέρες και δύο. Ειδικά εάν πλησιάζει αγώνας, που θα συμμετάσχω».
Υπήρξε στιγμή που είπες «θα τα σταματήσω όλα»;
«Σίγουρα έχει περάσει αυτή η σκέψη από όλους μας. Είτε γιατί κάτι δεν πάει στη ζωή μας όπως το θέλουμε, είτε γιατί απλά κουραστήκαμε. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι σημαντικό να πάρουμε τον χρόνο μας και να σκεφτούμε γιατί κάνουμε, αυτό που κάνουμε. Τι είναι αυτό που μας ώθησε να ασχοληθούμε και καθένας μας, με αυτό που διαλέξαμε. Μόλις θυμηθούμε ποιο ήταν το κίνητρο μας, εύκολα επιστρέφουμε και πολλές φορές δριμύτεροι!».
Πως είναι η ζωή για έναν άνθρωπο που είναι νεφροπαθής και ζει στην άλλη άκρη της Ελλάδας;
«Δύσκολη. Βέβαια τα τελευταία είκοσι περίπου χρόνια έχουν απλοποιηθεί πολύ οι καταστάσεις. Έγινε η Εγνατία οδός, οπότε μειώθηκαν σημαντικά οι αποστάσεις, έγιναν μονάδες τεχνητού νεφρού σε κάθε νομό και η ιατρική επιστήμη εξελίχθηκε. Δεν παύει όμως η Καστοριά και όχι μόνο, να είναι ένας νομός με δυσμενείς καιρικές συνθήκες, ο νεφροπαθής (που δεν έχει κάνει μεταμόσχευση) είναι ένα άτομο που χρειάζεται βοήθεια, ειδική διατροφή και στις περισσότερες περιπτώσεις, μιλάμε για ένα άτομο που δεν μπορεί να εργαστεί με ότι αυτό συνεπάγεται».
Έχεις συμμετάσχει σε διεθνείς αγώνες, ποιους έχεις να θυμάσαι και γιατί;
«Ναι, έχω πάρει μέρος σε πολλές αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Έχω φέρει διακρίσεις και μετάλλια για την χώρα μου και αυτό είναι η επιβράβευση των προσπαθειών μου. Θυμάμαι πολλά περιστατικά, αυτό που θα σας αναφέρω όμως, δεν είναι κάποιος αγώνας που τελείωσε με εμένα να στέκομαι στο βάθρο των νικητών. Θα σας μιλήσω για τη συμμετοχή μου στο παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Newcastle της Αγγλίας το 2019. Ήταν ένας αγώνας χωρισμένος σε δύο αγωνίσματα. Στην ατομική χρονομέτρηση και στον κυρίως αγώνα. Στην ατομική χρονομέτρηση τα πήγα μια χαρά, όπως τα περίμενα άλλωστε. Στον αγώνα που έγινε την επόμενη μέρα, είχε βρέξει, κάτι που συνηθίζεται εκεί, είχε βγει βέβαια ο ήλιος, αλλά οι δρόμοι ήταν βρεγμένοι. Ενώ ο αγώνας ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις για εμένα, (καλή θέση εκκίνησης, ψυχολογία) και στα πρώτα χιλιόμετρα ήμουν στο πρώτο γκρουπ. Σε μια στροφή, όπου υπήρχαν λίγα νερά στην άκρη, από υπερβολική σιγουριά την πήρα λίγο πιο γρήγορα από ό,τι έπρεπε! Βρέθηκα στο έδαφος, η στολή μου σκισμένη και το δεξί πεντάλ μου σπασμένο. Με λίγα λόγια αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τον αγώνα. Βέβαια, με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη. Ήταν ένα μάθημα για εμένα, πως το να είσαι ο καλύτερος σε κάτι δεν σημαίνει τίποτα, εάν δεν έχεις το κεφάλι σου χαμηλά και τη συγκέντρωση σου 100% στο στόχο σου, ατυχήματα συμβαίνουν!».
Θα ήθελες κάποια στιγμή αντίστοιχοι αγώνες να γίνουν στην πόλη σου;
«Φυσικά και θα ήθελα. Έχουν γίνει κατά καιρούς κάποιοι αγώνες και θα μπορούσαμε άνετα να φιλοξενήσουμε αγώνες μεγάλων διοργανώσεων. Είναι θέμα τοπικής αυτοδιοίκησης κατά τη γνώμη μου και συλλόγων της περιοχής. Για ό,τι συμβαίνει γενικά, χρειάζεται μια ομάδα ατόμων να τρέξουν, να πιέσουν καταστάσεις, να επικοινωνήσουν με τους αρμόδιους. Δυστυχώς μένω στην πιο όμορφη πόλη της Ελλάδος, με παράδοση στον αθλητισμό (Κωπηλασία, μπάσκετ κτλ) αλλά στην ποδηλασία έχουμε μείνει πίσω. Υπάρχουν οι διαδρομές, δεν υπάρχει το αντίστοιχο ενδιαφέρον από αυτούς που θα μπορούσαν να κάνουν κάτι. Έτσι με αυτά και αυτά, βλέπουμε αγώνες στη Ρόδο, στην Κρήτη, φυσικά στην Αθήνα και όχι εδώ. Να λέμε πάλι καλά που γίνονται και στις περιοχές που ανέφερα και μπορούμε, να δούμε από κοντά κάτι τόσο όμορφο».
Ποια είναι η γνώμη σου για την δωρεά οργάνων και ποιο είναι το μήνυμα που στέλνεις;
«Η δωρεά οργάνων είναι η ύψιστη πράξη ανθρωπιάς. Δεν υπάρχει καλύτερη ερμηνεία. Εγώ σήμερα δεν θα ήμουν ανάμεσα μας, χωρίς τη μεταμόσχευση. Δυστυχώς δεν υπάρχει ενημέρωση και είναι κάτι, που πρέπει να αλλάξει. Από το σχολείο κιόλας. Η μεταμόσχευση δεν αλλάζει απλά τη ζωή, είναι ζωή! Το μήνυμά μου είναι απλό. Στη δωρεά οργάνων λέμε ΝΑΙ».
newsbomb, mpetskas