Τα περισσότερα μονοπάτια στα οποία κινούμαστε τα τελευταία εννιά χρόνια είναι χαμένα μέσα στη βλάστηση, αχνά και χορταριασμένα, ασυντήρητα και αραιά σηματοδοτημένα… Πλην των μεγάλων ορεινών όγκων της πατρίδας μας που προσελκύουν πολλούς ορειβάτες, λίγες είναι οι περιπτώσεις που τα μονοπάτια προσφέρουν τα στοιχειώδη μέσα για την εξυπηρέτηση των πεζοπόρων όπως πληροφοριακές πινακίδες, προστατευτικά κιγκλιδώματα, φροντισμένα σημεία στάσης, διαμορφωμένα σκαλοπάτια και γεφυράκια. Αυτή είναι και η συνήθης εκδοχή της πεζοπορίας, που συναντάμε στις πιο πολλές τσάρκες μας. Στην τελευταία μας εξόρμηση όμως είχαμε να κάνουμε με κάτι διαφορετικό και αυτό το γνωρίζαμε πριν καν ξεκινήσουμε...
Πριν από διάστημα δύο περίπου μηνών εγκαινιάστηκαν η διάνοιξη και συντήρηση (όπου χρειαζόταν) ενός παλιού μονοπατιού κοντά στον οικισμό της Αγίας Άννας και η ομάδα της cyberότσαρκας δεν ήταν δυνατό να μην περπατήσει τη νέα αυτή πεζοπορική διαδρομή και πρόταση... Το μονοπάτι επιμελήθηκαν εθελοντές από το Νεστόριο, που είχαν ως στόχο να αναδείξουν περαιτέρω τον μεγάλο καταρράκτη που βρίσκεται χαμηλότερα από το μοναστήρι των Ταξιαρχών Τσούκας, μια τοποθεσία που είχαμε επισκεφθεί στο παρελθόν, ακολουθώντας μια δύσκολη κατάβαση στην απότομη πλαγιά κάτω ακριβώς από το καθολικό του μοναστηριού.
Η αφετηρία του νέου μονοπατιού βρίσκεται περίπου 850 μέτρα μετά τη διασταύρωση για Αγία Άννα και επί της οδού Καστοριάς – Νεστορίου. Από τον κεντρικό δρόμο ήδη βλέπουμε τις επεμβάσεις των εθελοντών: μια πινακίδα μας ενημερώνει ότι ο καταρράκτης απέχει 2300 μέτρα από το σημείο εκκίνησης, ενώ ένα ξύλινο διάζωμα συγκρατεί τα χώματα ώστε να ανέβουμε τα πρώτα μέτρα με μεγαλύτερη ασφάλεια. Το αρχικό τμήμα του μονοπατιού κινείται στη σκιά μεγάλων δέντρων, όπου συχνά βλέπουμε τα γνωστά μεταλλικά ελάσματα που σηματοδοτούν τις ορειβατικές διαδρομές. Γρήγορα αφήσαμε το μικρό δάσος και στρίψαμε αριστερά στον αγροτικό χωματόδρομο για περίπου 150 μέτρα, μέχρι το σημείο όπου βλέπουμε στα δεξιά μας ένα σωρό από πέτρες βαμμένες κόκκινες. Από εκεί το μονοπάτι ξαναμπαίνει μέσα στο δάσος και σύντομα συναντά έναν ξεχασμένο παλιό χωματόδρομο. Η σήμανση εξακολουθεί να είναι πλήρης, κάθε λίγες δεκάδες μέτρα.
Η διαδρομή στο τμήμα αυτό έχει ανηφοριές και κατηφοριές, αλλά όχι σε επίπεδο δυσκολίας. Κάποια στιγμή εγκαταλείψαμε τον παλιό χωματόδρομο και στρίψαμε αριστερά στην ανηφόρα που συνεχίζει μέσα στο δάσος. Έπειτα από περίπου 15 λεπτά φτάσαμε σε έναν υπαίθριο χώρο "εστίασης" και αναψυχής που ήταν μια πραγματική έκπληξη για εμάς. Αντικρίσαμε κάτω από την ανοιξιάτικη δροσιά των δέντρων ένα κατάλληλα διαμορφωμένο μικρό πλάτωμα με ξύλινα παγκάκια και τραπεζάκια, διατεταγμένα κυκλικά ώστε να μπορεί φιλοξενήσει μια μεγάλη παρέα ενώ στον απέναντι λόφο φαίνεται πανοραμικά ο οικισμός της Αγίας Άννας.
Μετά τον υπαίθριο διαμορφωμένο χώρο, μας περίμενε ακόμη μια ασυνήθιστη εικόνα για τα μονοπάτια της περιοχής μας. Αφού περάσαμε ένα λιλιπούτειο ξύλινο γεφυράκι, είδαμε πως το μονοπάτι ακολουθεί ένα σχετικά επικίνδυνο κατηφορικό τμήμα δίπλα στο γκρεμό. Εκεί, οι εθελοντές τοποθέτησαν σιδερένιες βέργες και συρματόσχοινα ως προστατευτικό όριο. Λίγα λεπτά μετά φτάσαμε στην όχθη του Στενορέματος για πρώτη φορά. Το ποτάμι την εποχή που κάναμε την εξόρμησή μας (Απρίλιος 2016) είχε ακόμη αρκετή ποσότητα νερού και θα ήταν αδύνατο να το διασχίσουμε χωρίς να βραχούμε. Στο σημείο όμως μας περίμενε ακόμη μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς ένα πρόσφατα κατασκευασμένο ξύλινο γεφύρι μας βοήθησε να περάσουμε με άνεση στην απέναντι όχθη.
Μετά τη μικρή γέφυρα κι αφού βγήκαμε από το δάσος, το μονοπάτι συνεχίζει σε λιβάδι για 150 - 200 μέτρα μέχρι το σημείο που χωρίζεται, με τον δεξί ανηφορικό κλάδο να οδηγεί στο μοναστήρι των Ταξιαρχών και τον αριστερό να συνεχίζει στην όχθη του ρέματος. Σύντομα, αντιληφθήκαμε πως έπρεπε να ξαναπεράσουμε στην απέναντι μεριά του ποταμού, αυτή τη φορά με πιο "περιπετειώδη" τρόπο, καθώς έπρεπε να κρατηθούμε από ένα γερά τοποθετημένο συρματόσχοινο και να πατήσουμε πάνω σε πέτρες μέσα στην κοίτη του ρέματος. Έπειτα ακολούθησε μια μικρή ανάβαση και πολύ γρήγορα βρεθήκαμε μπροστά στον μικρό καταρράκτη του ρέματος, που έχει ύψος περίπου 2 με 2,5 μέτρα. Το μονοπάτι συνεχίζει δίπλα και αριστερά από τον μικρό καταρράκτη και με τη βοήθεια μιας επιδέξιας σκάλας (ατσάλινες βέργες πακτωμένες στο βράχο) σε ανεβάζει στο τελικό επίπεδο του μεγάλου καταρράκτη.
Τελικά και ύστερα από πεζοπορία 45 περίπου λεπτών φτάσαμε στη βάση του καταρράκτη. Το τοπίο εκεί σε καθηλώνει, καθώς το νερό κυλά από μεγάλο ύψος πάνω στον απότομο γκρεμό και σχηματίζει δυο μικρές λιμνούλες πριν συνεχίσει το αέναο ταξίδι του. Το καλοκαίρι, αν η ποσότητα του νερού είναι επαρκής, η τοποθεσία είναι ιδανική για ένα δροσερό μπάνιο...
Το μονοπάτι προς τον καταρράκτη της Αγίας Άννας μπορεί να περπατηθεί και από άτομα που δεν θεωρούνται έμπειρα. Η διαδρομή είναι ενδιαφέρουσα, ξεκούραστη, με πλήρη σήμανση, και το τελικό τοπίο σε αποζημιώνει πλήρως για τον κόπο σου. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η καλύτερα οργανωμένη πεζοπορική διαδρομή σε ολόκληρη την Καστοριά. Η πολύμηνη προσπάθεια που έκαναν με ίδια μέσα οι εθελοντές από το Νεστόριο με σκοπό να αναδείξουν και να αναβαθμίσουν την περιοχή είναι τουλάχιστον αξιέπαινη και πολλών συγχαρητηρίων κι ευχόμαστε σύντομα να βρει μιμητές...
