Απωθημένα… επιθυμίες που καταπιέστηκαν, συναισθήματα που δεν βγήκαν στην επιφάνεια, ανολοκλήρωτες καταστάσεις και όνειρα, λέξεις ανείπωτες και σιωπηλές. Αυτά είναι τα απωθημένα μας, όλα
Απωθημένα… επιθυμίες που καταπιέστηκαν, συναισθήματα που δεν βγήκαν στην επιφάνεια, ανολοκλήρωτες καταστάσεις και όνειρα, λέξεις ανείπωτες και σιωπηλές. Αυτά είναι τα απωθημένα μας, όλα όσα έχουν κλειστεί μέσα στο μπαούλο του υποσυνείδητου νου μας επηρεάζοντας σημαντικά τη ζωή μας.
Η δύναμή τους τεράστια μέσα μας, χωρίς να μπορείς να την αντιληφθείς εύκολα, παραμένει κρυφή και υπόγεια. Τα απωθημένα δε ζουν στην πραγματικότητα, ζουν στη φαντασία μας σ’ έναν ανύπαρκτο χρόνο. Αυτό είναι άλλωστε και το μεγαλύτερο πρόβλημα που δημιουργούν στον άνθρωπο, τον ωθούν να ζει σ’ έναν χρόνο που δεν υπάρχει, να ζει τη ζωή του στο μεταίχμιο συντροφιά με όλα όσα δεν έγιναν ή δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, αδυνατώντας να πάει παρακάτω. Ούτε τα ζει μα ούτε τα ξεχνά! Βρίσκεται δυστυχώς κάπου στην μέση. Όμως, πώς μπορείς να ζήσεις ελεύθερος τη ζωή σου όταν κουβαλάς στην πλάτη σου όλα τα αν για εκείνα που δεν έγιναν; Το βήμα σου είναι ελεύθερο να προχωρήσει ή μήπως είναι εγκλωβισμένο;
Γνωρίζεις στο βάθος την απάντηση, αυτό που γυρεύεις ακόμη είναι τον τρόπο να βγεις από τον περιοριστικό κι ατέρμονο κύκλο του ΑΝ μέσα στον οποίο σε κλειδώνουν τα απωθημένα.
Αν είχε συμβεί αυτό τότε…
Αν δεν είχε τελειώσει έτσι…
Αν είχα πει αυτό που αισθανόμουν….
Ο κύκλος αυτός δε σπάει μεν εύκολα σπάει όμως με θέληση και υπομονή αν κοιτάξεις όλα τα απωθημένα σου κατάματα, ένα προς ένα, και αν αποφασίσεις ποια από αυτά επιθυμείς αληθινά. Ποια θέλεις σήμερα, όχι ποια ήθελες χθες! Ποια αξίζουν να τα πλησιάσεις και να προσπαθήσεις πραγματικά να τα γευτείς! Αυτό, αυτόματα, θα τα βγάλει από το σκονισμένο κι αψεγάδιαστο βάθρο τους.
Μην ξεχνάς πως το απωθημένο όσο δεν το ζεις, ή μάλλον όσο το ζεις στην φαντασία του μυαλού σου, διατηρεί μια εικόνα ιδανική που στην πραγματική ζωή δεν ξέρεις πώς πραγματικά θα εξελισσόταν. Γι’ αυτό το μυαλό σου επιλέγει να το κρατάει στην άκρη να τρέφεται από αυτό και να το τρέφει ταυτόχρονα, χωρίς να τολμάει να χαμηλώσει αυτή την τέλεια εικόνα που έχει χτίσει, γιατί φοβάται πως θα απογοητευθεί.
Αν η απάντησή σου λοιπόν, στο αν θέλεις η όχι να το ζήσεις, είναι θετική, αυτός είναι ο μόνος αληθινός τρόπος να σε απεγκλωβίσεις από αυτό. Να ανοίξεις έναν δρόμο για χάρη του, έναν δρόμο που θα σε φέρει πιο κοντά του, και θα σε κάνει να το δεις από κοντά όπως πραγματικά είναι κι όχι όπως το φαντάζεσαι. Αν από την άλλη η απάντηση σου είναι όχι, αν δεν το θέλεις στην ζωή σου συνειδητά, είτε ως κατάσταση είτε ως σκέψη ή ανάμνηση, τότε συγχώρεσε τον εαυτό σου που το κουβαλούσε τόσο καιρό στην πλάτη του και αποχωρίσου το μια και καλή από μέσα σου!
Ελευθέρωσε το χώρο αυτό για να έρθουν άλλα στα ζωή σου, δίχως πια να κρατάς το βλέμμα σου εκεί, άφησε αυτό το ΑΝ για να ζήσεις ελεύθερα το τώρα!
Για κάθε φορά που δεν θα τα καταφέρνεις να το αποχωριστείς να θυμάσαι πως η πραγματική ζωή συμβαίνει έξω από τη σφαίρα της φαντασίας που χτίζει το απωθημένο μέσα στον εγκέφαλό σου!
Σε περιμένει να τη ζήσεις… κι όχι να τη φαντάζεσαι!