Τα + και τα – των φετινών Ραγκουτσαριών, με τη ζωηρή ματιά του AboutKastoria:
Μας άρεσε:
+ Η μεγάλη συμμετοχή (Καστοριανοί και τουρίστες πλημμύρισαν την πόλη)
+ Το κέφι (αμείωτο μέχρι τις πρωινές ώρες και τις 2 βραδιές)
+ Η φαντασία στις μεταμφιέσεις (είδαμε πρωτότυπες πανέξυπνες στολές -βλ. σύλλογος Απόζαρι)
+ Ο στολισμός (πλούσιος και πολύχρωμος θύμιζε Καρναβάλια…δεν προκάλεσε αρνητικά σχόλια μετά από πολλά χρόνια)
+ Οι παρέες που συνέχισαν το γλέντι στη Μητροπόλεως μετά την Παρέλαση (σε αντίθεση με άλλες χρονιές που σταματούσαν τα πάντα)
+ Η ψηφοφορία του κοινού (ο κόσμος είχε τη δυνατότητα για πρώτη φορά φέτος να ψηφίσει τους νικητές των Ραγκουτσαριών)
+ Οι Σύλλογοι της πόλης (συμμετείχαν και το διασκέδασαν κάνοντας τη διαφορά)
+ Τα συνεργεία καθαρισμού του Δήμου (οι υπάλληλοι έκαναν σπουδαία δουλειά παρά τις δύσκολες συνθήκες. Ένα μεγάλο μπράβο τους αξίζει)
+ Η Ομορφιά της πόλης μας (αξία ανεκτίμητη που κλέβει τις εντυπώσεις σε κάθε περίσταση)
Δε μας άρεσε:
– Η βροχή την πρώτη μέρα (δε μας χάλασε το κέφι, όμως, όπως απέδειξε η συνέχεια)
– Η ώρα “έναρξης” των Ραγκουτσαριών τις πρώτες δύο μέρες (οι παρέες θα μπορούσαν να βγουν νωρίτερα στους δρόμους. Οι τουρίστες περιμένουν και δεν ξέρουν τί θα δουν και πότε)
– Οι μικροπωλητές (ήταν παντού, με μπαλόνια, χρωματιστά γυαλιά, λουλούδια και κρασί. Δεν αμφισβητούμε πως κατείχαν τις απαραίτητες άδειες, υπήρχαν, όμως, καταστήματα με ντόπιους καταστηματάρχες που πωλούσαν ακριβώς τα ίδια είδη)
– Οι οργανοπαίχτες “φάντασμα” (ήρθαν, έπαιξαν, πληρώθηκαν, έφυγαν…τόσο απλά. Θα μπορούσαμε να επενδύσουμε κάποια στιγμή σε εγχώρια μουσικά ταλέντα, γιατί υπάρχουν και τα αγνοούμε)
– Η μουσική (έχει αλλοιωθεί τα τελευταία χρόνια και όλοι κάνουμε πως δεν το προσέχουμε. Δυστυχώς τα “τραγούδια” που ακούγονται στα Ραγκουτσάρια δεν αντιπροσωπεόυν την Καστοριανή Κουλτούρα και Παράδοση σε μεγάλο βαθμό)
– Η “Μακεδονία Ξακουστή” (πατριωτικό τραγούδι που γράφτηκε μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και που ακούμε στις εθνικές παρελάσεις. Δεν αρμόζει στα Ραγκουτσάρια. Θα μας ξένιζε ν” ακούσουμε τον Εθνικό Ύμνο στο Καρναβάλι της Πάτρας, σωστά;)
– Τα ανήλικα με τα μπουκάλια στο χέρι (ίσως φταίνε οι γονείς, ίσως οι καταστηματάρχες που πωλούν αμφιβόλου ποιότητας κρασί σε πλαστικά μπουκάλια χωρίς να ελέγχουν ηλικίες. Όπως και να το κάνουμε δεν είναι ωραια εικόνα νέα υγιή παιδιά να παραπατούν με μπουκάλια στο χέρι. Ραγκουτσάρια και αλκοόλ πρέπει να αποσυνδεθούν)
– Η επικινδυνότητα μετά τις 4 το βράδυ (η πιο επικίνδυνη ώρα να βρεθεί κάποιος μόνος του στη Μητροπόλεως και τα γύρω στενά. Μη νηφάλιοι Καρναβαλιστές σπάζουν τα μπουκάλια που βρίσκουν στο δρόμο και κάνουν ζημιές. Ευτυχώς φέτος δεν την πλήρωσαν οι βιτρίνες)
– Η έλλειψη χημικών τουαλέτων (όλα τα στενά της Καστοριάς μετατρέπονται σε δημόσιο ουρητήριο. Οι κάτοικοι υποφέρουν στην κυριολεξία)
– Η εικόνα της Πύλης των Ραγκουτσαριών μετά τη λήξη της Παρέλασης (κάποιοι ένθερμοι δοκίμασαν αν είναι τόσο γερή όσο έδειχνε, προφανώς)