Τρώγοντας μόνο τρία κουταλάκια του γλυκού σπαράγγια την ημέρα, η Λίντια Ντέιβις έμοιαζε με ζωντανό σκελετό. Λόγω της κατάστασης της, στην πορεία ανέπτυξε επίσης βουλιμία, ενώ ήρθε αντιμέτωπη και με τον αλκοολισμό.
Εχοντας πλέον κατά 99% επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα, η Λίντια, μιλώντας στη Daily Record αποκαλύπτει την ιστορία της με σκοπό να ενθαρρύνει κι άλλες κοπέλες να ζητήσουν βοήθεια.
Οπως είπε η ίδια «ήταν μια φρικτή εμπειρία και θέλω να βοηθήσω άλλους που μπορεί να αισθάνονται έτσι»
«Υπήρξαν στιγμές που σκέφτηκα ότι θα πεθάνω, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω - δεν μπορούσα να αγνοήσω τις φωνές που μου έλεγαν να μη τρώω. Ηθελα να εξηγήσω τις βαθύτερες σκέψεις μου και πώς τις ξεπέρασα. Οι διατροφικές διαταραχές είναι τόσο κοινές τώρα, αλλά ελάχιστοι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν. Οι άνθρωποι πρέπει να δουν τι κρύβεται πίσω από τα λυπημένα μάτια κάποιου που πάσχει από αυτές τις ασθένειες, αντί να βλέπουν μόνο τα κόκαλα.»
Η Λίντια, που ζει στη Γλασκώβη της Σκωτίας, εξηγεί ότι η κατηφόρα προς την ανορεξία ξεκίνησε στο πρώτο έτος της στο πανεπιστήμιο το 2010, μετά από ένα one-night stand που την άφησε με ένα σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα.
«Ενιωσα τόσο αμήχανα και σιχάθηκα τον εαυτό μου. Ήταν μόλις η δεύτερη φορά μου με κάποιον, αλλά μισούσα το σώμα μου. Αρχισα να προσπαθώ να τρώω υγιεινά για να ξεχάσω το πώς ένιωθα. Ωστόσο το γεγονός ότι ήμουν φοιτήτρια δε βοηθούσε καθόλου, καθώς άρχισα να αισθάνομαι άβολα να τρώω μπροστά σε άλλους ανθρώπους. Οταν πήγα στο σπίτι μου, η μαμά μου επεσήμανε ότι έτρωγα λιγότερο, αλλά δεν το σχολίασε παραπάνω. Στο τέλος του πρώτου έτους, κάποιος με αποκάλεσε αδύνατη και αυτό καρφώθηκε στο κεφάλι μου. Με έκανε να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου. Πήγα διακοπές με τις φίλες μου στη Ζάκυνθο και ζούσα μόνο με κόκα κόλα διαίτης. Οι φίλες μου το παρατήρησαν, αλλά δεν νομίζω ότι ήξεραν τι να κάνουν.»
Ζώντας μακριά από το σπίτι, ενώ σπούδαζε μόδα στο Νιούκαστλ, η διατροφική διαταραχή της έφτασε στο σημείο όπου θα έτρωγε μόνο τρία κουταλάκια του γλυκού σπαράγγια ή σπανάκι όλη την ημέρα. Μάλιστα τα σαββατοκύριακα δεν έτρωγε απολύτως τίποτα.Προσλαμβάνοντας μόνο 13 θερμίδες (που ισοδυναμεί με δύο καρύδια) έπεσε στα 26 κιλά.
«Ημουν τόσο αδύναμη και καταπονημένη που φοβόμουν ότι αν κοιμηθώ το βράδυ δε θα ξαναξυπνήσω. Νόμιζα ότι επρόκειτο να πεθάνω. Αλλά και πάλι δεν ήθελα να φάω τίποτα. Ενα βράδυ πήγα στον κάτω όροφο, το στομάχι μου πονούσε και ένιωθα περίεργα την καρδιά μου. Εβαλα ένα εκατοστό γάλα σε ένα φλυτζάνι, αλλά τελικά ένιωσα ότι είναι πολύ και το άδειασα στο νεροχύτη.»
Οταν οι τρομαγμένοι φίλοι της επικοινώνησαν με τους γονείς της, η Λίντια κατάλαβε ότι χρειάζεται βοήθεια. «Κατάφερα να κρύψω τα προβλήματα μου, όταν ήμουν μακριά στο πανεπιστήμιο, αλλά μόλις οι γονείς μου το κατάλαβαν με βοήθησαν πολύ. Χρειάστηκαν πέντε ή έξι γιατροί για να με διαγνώσουν με ανορεξία, όταν για όλους τους άλλους ήταν φανερό.»
Ωστόσο η προσπάθεια της να αντιμετωπίσει την ανορεξία την οδήγησε σε άλλα προβλήματα: «Αρχισα να πίνω πολύ, ήταν το μόνο πράγμα που μου άνοιγε την όρεξη. Επινα κρυφά στο δωμάτιό μου, ίσως δύο μπουκάλια κρασί την ημέρα. Οι γονείς μου βρήκαν κρυμμένα 40 μπουκάλια κάτω από το κρεβάτι μου»
Η ίδια έγραψε βιβλίο στην προσπάθεια της να απεξαρτηθεί και να σωθεί από την ασθένεια: «Ελπίζω ότι θα βοηθήσει και άλλες οικογένειες να καταλάβουν τι συμβαίνει στα αγαπημένα τους πρόσωπα και να κατανοήσουν βαθύτερα πώς είναι να έχεις μια διατροφική διαταραχή. Ελπίζω ότι οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν από τη ζωή μου». Πλέον η Λίντια έχει ανακάμψει πλήρως και από τον Σεπτέμβρη ζει στη Γλασκώβη με τον 27χρονο φίλο της Πάμπλο.