Manu Chao and Active Member 23/6 Salonica
Ήταν καλεσμένη όλη η πόλη και πήγε. Περισσότερο με πάρτι έμοιαζε, παρά με συναυλία.Και εκείνος ήταν εκεί, για 2,5 ώρες πάνω στη σκηνή και δεν τσιγκουνεύτηκε ούτε στάλα από το ταλέντο του. Από την πρώτη συγχορδία ξεσήκωσε τον κόσμο που γέμισε ασφυκτικά το Λιμάνι και δεν μας άφησε ούτε στιγμή να χαλαρώσουμε. Ακούραστος και παθιασμένος, μας μετέφερε την θετική του ενέργεια που τόσο χρειαζόμαστε. Ο Manu Chao έφερε μαζί του μια αίσθηση ελευθερίας στην αβάσταχτη πια καθημερινότητα μας και χορέψαμε μαζί του για ένα υπέροχο βράδυ.
Του Σάκη Ιωαννίδη
Εικόνες: Ελένη Βράκα
Και τα είπε όλα. Ο βασιλιάς του Bongo τραγούδησε ό,τι ακούς στο youtube και ποστάρεις στο Facebook αυτές τις μέρες και ό,τι ήθελε να σου πει. Σου είπε την ιστορία του Clandestino και σου εξομολογήθηκε με το Me gustas tu, σου μίλησε ισπανικά, γαλλικά και αγγλικά και σχεδόν μετά από κάθε τραγούδι ευχαριστούσε τον κόσμο της Θεσσαλονίκης. Και ο κόσμος τον τίμησε, με το παραπάνω. Ποτέ ξανά σε συναυλία ξένου καλλιτέχνη δεν ακούστηκε τόσο συχνά η λέξη Σαλονίκη! Το νέο του μουσικό ιδίωμα δεν είχε καμία σχέση με κείνο της προηγούμενης φοράς που άκουγες μόνο τραδούδια. Μιξαρισμένα τα κομμάτια με σειρήνες και ήχους έδιναν πιο πολύ την ατμόσφαιρα ενός dj set.
Η αχανής προβλήτα 2 του λιμανιού γέμισε από νωρίς. Κάποιοι ανέβαζαν τους αριθμούς σε περισσότερους από 10.000 θεατές, άλλοι μιλούσαν για 15, ενώ οι παλιότεροι παραδέχονταν ότι τόσο κόσμο είχε να δει το λιμάνι από τη συναυλία των U2 το 1997. Κόσμο που είχε έρθει από όλη την πόλη, από γειτονικούς νομούς και τα Βαλκάνια. Παρέες έμπαιναν στη συναυλία για ώρα αφότου είχε ξεκινήσει και σιγά σιγά άρχισαν ν’ ανεβαίνουν και να χορεύουν πάνω στα κοντέινερ, γύρω από την προβλήτα. Ήταν όλοι εκεί: τα κορίτσια με τα καφτάνια, τα αγόρια με τα ράστα, οικογένειες με τα παιδιά τους, οι σαραντάρηδες που χοροπηδούσαν ξέγνοιαστα, οι πριγκίπισσες από τα Μαρκίζ που ήρθαν και κόλλησαν, ζευγάρια που λικνίζονταν στη ρέγκε μουσική. Μια υπέροχη εικόνα ζωής, απέναντι σε ένα στατικό και μαραζωμένο τοπίο. Από κοντά και τα κινήματα που τόσο υποστηρίζει ο Manu Chao και τους έδωσε βήμα στη σκηνή. Οι εκπρόσωποι από τις επιτροπές ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και από το κίνημα Σώστε το Νερό ανέβηκαν στη σκηνή και έστειλαν το μήνυμα τους και έγινε ενημέρωση μέχρι και για τους Ζαπατίστας. Η πιο πολιτικοποιημένη συναυλία της χρονιάς.
Όλα τα είχε. Κέφι, χαρά, πολύ χορό, αλλά και παρατράγουδα. Σκουπίδια παντού, χρήση σκληρών ναρκωτικών μπροστά στα μάτια όλων. Στην αρχή της συναυλίας δύο ομάδες ανεγκέφαλων με κράνη αντί για μυαλό άρχισαν να πετάνε μπουκάλια, πέτρες, κροτίδες, να ξηλώνουν τα μεταλλικά κάγκελα και να δέρνονται χωρίς να καταλάβει κανείς το γιατί. Στη συνέχεια υπήρξε επίθεση με αιχμηρό εργαλείο και τραυματισμός στο μηρό, αλλοδαπού σύμφωνα με ορισμένους, ενός σαραντάχρονου, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Ο κόσμος που ήταν έξω δεν μπορούσε να μπει και για περίπου 10 λεπτά επικράτησε ένα χάος. Χωρίς να επέμβει κανείς και χωρίς να μάθουμε εάν υπήρχε εταιρεία security στο χώρο, οι άγνωστοι βγήκαν και συνέχισαν έξω στους διάφορους χώρους του λιμανιού το κυνήγι, ενώ οι πόρτες άνοιξαν εντελώς και ο κόσμος από ένα σημείο και έπειτα εισέρχονταν χωρίς επίδειξη εισιτηρίου. Η ελλειπής φύλαξη ήταν εμφανής καθώς δεν υπήρχε κανένας απολύτως έλεγχος στην πόρτα και πέρασαν μέσα όλα τα αντικείμενα της συμπλοκής.
Ευτυχώς το άσχημο αυτό περιστατικό δεν ήταν ικανό για να χαλάσει την υπόλοιπη βραδιά. Το κοινό είχε ζεσταθεί από νωρίς με το ρυθμό των κρουστών Κρούση, Paranauê και ΒΒ5 Percussion System και τις μουσικές από τη DJ Spery, τους Θεσσαλονικείς Baildsa και τους Active Member και ο Chao ήρθε και μας απογείωσε. Τον περιμένουμε ξανά.
Ήταν καλεσμένη όλη η πόλη και πήγε. Περισσότερο με πάρτι έμοιαζε, παρά με συναυλία.Και εκείνος ήταν εκεί, για 2,5 ώρες πάνω στη σκηνή και δεν τσιγκουνεύτηκε ούτε στάλα από το ταλέντο του. Από την πρώτη συγχορδία ξεσήκωσε τον κόσμο που γέμισε ασφυκτικά το Λιμάνι και δεν μας άφησε ούτε στιγμή να χαλαρώσουμε. Ακούραστος και παθιασμένος, μας μετέφερε την θετική του ενέργεια που τόσο χρειαζόμαστε. Ο Manu Chao έφερε μαζί του μια αίσθηση ελευθερίας στην αβάσταχτη πια καθημερινότητα μας και χορέψαμε μαζί του για ένα υπέροχο βράδυ.
Του Σάκη Ιωαννίδη
Εικόνες: Ελένη Βράκα
Εικόνες: Ελένη Βράκα
Και τα είπε όλα. Ο βασιλιάς του Bongo τραγούδησε ό,τι ακούς στο youtube και ποστάρεις στο Facebook αυτές τις μέρες και ό,τι ήθελε να σου πει. Σου είπε την ιστορία του Clandestino και σου εξομολογήθηκε με το Me gustas tu, σου μίλησε ισπανικά, γαλλικά και αγγλικά και σχεδόν μετά από κάθε τραγούδι ευχαριστούσε τον κόσμο της Θεσσαλονίκης. Και ο κόσμος τον τίμησε, με το παραπάνω. Ποτέ ξανά σε συναυλία ξένου καλλιτέχνη δεν ακούστηκε τόσο συχνά η λέξη Σαλονίκη! Το νέο του μουσικό ιδίωμα δεν είχε καμία σχέση με κείνο της προηγούμενης φοράς που άκουγες μόνο τραδούδια. Μιξαρισμένα τα κομμάτια με σειρήνες και ήχους έδιναν πιο πολύ την ατμόσφαιρα ενός dj set.
Η αχανής προβλήτα 2 του λιμανιού γέμισε από νωρίς. Κάποιοι ανέβαζαν τους αριθμούς σε περισσότερους από 10.000 θεατές, άλλοι μιλούσαν για 15, ενώ οι παλιότεροι παραδέχονταν ότι τόσο κόσμο είχε να δει το λιμάνι από τη συναυλία των U2 το 1997. Κόσμο που είχε έρθει από όλη την πόλη, από γειτονικούς νομούς και τα Βαλκάνια. Παρέες έμπαιναν στη συναυλία για ώρα αφότου είχε ξεκινήσει και σιγά σιγά άρχισαν ν’ ανεβαίνουν και να χορεύουν πάνω στα κοντέινερ, γύρω από την προβλήτα. Ήταν όλοι εκεί: τα κορίτσια με τα καφτάνια, τα αγόρια με τα ράστα, οικογένειες με τα παιδιά τους, οι σαραντάρηδες που χοροπηδούσαν ξέγνοιαστα, οι πριγκίπισσες από τα Μαρκίζ που ήρθαν και κόλλησαν, ζευγάρια που λικνίζονταν στη ρέγκε μουσική. Μια υπέροχη εικόνα ζωής, απέναντι σε ένα στατικό και μαραζωμένο τοπίο. Από κοντά και τα κινήματα που τόσο υποστηρίζει ο Manu Chao και τους έδωσε βήμα στη σκηνή. Οι εκπρόσωποι από τις επιτροπές ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και από το κίνημα Σώστε το Νερό ανέβηκαν στη σκηνή και έστειλαν το μήνυμα τους και έγινε ενημέρωση μέχρι και για τους Ζαπατίστας. Η πιο πολιτικοποιημένη συναυλία της χρονιάς.
Όλα τα είχε. Κέφι, χαρά, πολύ χορό, αλλά και παρατράγουδα. Σκουπίδια παντού, χρήση σκληρών ναρκωτικών μπροστά στα μάτια όλων. Στην αρχή της συναυλίας δύο ομάδες ανεγκέφαλων με κράνη αντί για μυαλό άρχισαν να πετάνε μπουκάλια, πέτρες, κροτίδες, να ξηλώνουν τα μεταλλικά κάγκελα και να δέρνονται χωρίς να καταλάβει κανείς το γιατί. Στη συνέχεια υπήρξε επίθεση με αιχμηρό εργαλείο και τραυματισμός στο μηρό, αλλοδαπού σύμφωνα με ορισμένους, ενός σαραντάχρονου, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Ο κόσμος που ήταν έξω δεν μπορούσε να μπει και για περίπου 10 λεπτά επικράτησε ένα χάος. Χωρίς να επέμβει κανείς και χωρίς να μάθουμε εάν υπήρχε εταιρεία security στο χώρο, οι άγνωστοι βγήκαν και συνέχισαν έξω στους διάφορους χώρους του λιμανιού το κυνήγι, ενώ οι πόρτες άνοιξαν εντελώς και ο κόσμος από ένα σημείο και έπειτα εισέρχονταν χωρίς επίδειξη εισιτηρίου. Η ελλειπής φύλαξη ήταν εμφανής καθώς δεν υπήρχε κανένας απολύτως έλεγχος στην πόρτα και πέρασαν μέσα όλα τα αντικείμενα της συμπλοκής.
Ευτυχώς το άσχημο αυτό περιστατικό δεν ήταν ικανό για να χαλάσει την υπόλοιπη βραδιά. Το κοινό είχε ζεσταθεί από νωρίς με το ρυθμό των κρουστών Κρούση, Paranauê και ΒΒ5 Percussion System και τις μουσικές από τη DJ Spery, τους Θεσσαλονικείς Baildsa και τους Active Member και ο Chao ήρθε και μας απογείωσε. Τον περιμένουμε ξανά.
Ήταν καλεσμένη όλη η πόλη και πήγε. Περισσότερο με πάρτι έμοιαζε, παρά με συναυλία.Και εκείνος ήταν εκεί, για 2,5 ώρες πάνω στη σκηνή και δεν τσιγκουνεύτηκε ούτε στάλα από το ταλέντο του. Από την πρώτη συγχορδία ξεσήκωσε τον κόσμο που γέμισε ασφυκτικά το Λιμάνι και δεν μας άφησε ούτε στιγμή να χαλαρώσουμε. Ακούραστος και παθιασμένος, μας μετέφερε την θετική του ενέργεια που τόσο χρειαζόμαστε. Ο Manu Chao έφερε μαζί του μια αίσθηση ελευθερίας στην αβάσταχτη πια καθημερινότητα μας και χορέψαμε μαζί του για ένα υπέροχο βράδυ.
Του Σάκη Ιωαννίδη
Εικόνες: Ελένη Βράκα
Εικόνες: Ελένη Βράκα
Και τα είπε όλα. Ο βασιλιάς του Bongo τραγούδησε ό,τι ακούς στο youtube και ποστάρεις στο Facebook αυτές τις μέρες και ό,τι ήθελε να σου πει. Σου είπε την ιστορία του Clandestino και σου εξομολογήθηκε με το Me gustas tu, σου μίλησε ισπανικά, γαλλικά και αγγλικά και σχεδόν μετά από κάθε τραγούδι ευχαριστούσε τον κόσμο της Θεσσαλονίκης. Και ο κόσμος τον τίμησε, με το παραπάνω. Ποτέ ξανά σε συναυλία ξένου καλλιτέχνη δεν ακούστηκε τόσο συχνά η λέξη Σαλονίκη! Το νέο του μουσικό ιδίωμα δεν είχε καμία σχέση με κείνο της προηγούμενης φοράς που άκουγες μόνο τραδούδια. Μιξαρισμένα τα κομμάτια με σειρήνες και ήχους έδιναν πιο πολύ την ατμόσφαιρα ενός dj set.
Η αχανής προβλήτα 2 του λιμανιού γέμισε από νωρίς. Κάποιοι ανέβαζαν τους αριθμούς σε περισσότερους από 10.000 θεατές, άλλοι μιλούσαν για 15, ενώ οι παλιότεροι παραδέχονταν ότι τόσο κόσμο είχε να δει το λιμάνι από τη συναυλία των U2 το 1997. Κόσμο που είχε έρθει από όλη την πόλη, από γειτονικούς νομούς και τα Βαλκάνια. Παρέες έμπαιναν στη συναυλία για ώρα αφότου είχε ξεκινήσει και σιγά σιγά άρχισαν ν’ ανεβαίνουν και να χορεύουν πάνω στα κοντέινερ, γύρω από την προβλήτα. Ήταν όλοι εκεί: τα κορίτσια με τα καφτάνια, τα αγόρια με τα ράστα, οικογένειες με τα παιδιά τους, οι σαραντάρηδες που χοροπηδούσαν ξέγνοιαστα, οι πριγκίπισσες από τα Μαρκίζ που ήρθαν και κόλλησαν, ζευγάρια που λικνίζονταν στη ρέγκε μουσική. Μια υπέροχη εικόνα ζωής, απέναντι σε ένα στατικό και μαραζωμένο τοπίο. Από κοντά και τα κινήματα που τόσο υποστηρίζει ο Manu Chao και τους έδωσε βήμα στη σκηνή. Οι εκπρόσωποι από τις επιτροπές ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και από το κίνημα Σώστε το Νερό ανέβηκαν στη σκηνή και έστειλαν το μήνυμα τους και έγινε ενημέρωση μέχρι και για τους Ζαπατίστας. Η πιο πολιτικοποιημένη συναυλία της χρονιάς.
Όλα τα είχε. Κέφι, χαρά, πολύ χορό, αλλά και παρατράγουδα. Σκουπίδια παντού, χρήση σκληρών ναρκωτικών μπροστά στα μάτια όλων. Στην αρχή της συναυλίας δύο ομάδες ανεγκέφαλων με κράνη αντί για μυαλό άρχισαν να πετάνε μπουκάλια, πέτρες, κροτίδες, να ξηλώνουν τα μεταλλικά κάγκελα και να δέρνονται χωρίς να καταλάβει κανείς το γιατί. Στη συνέχεια υπήρξε επίθεση με αιχμηρό εργαλείο και τραυματισμός στο μηρό, αλλοδαπού σύμφωνα με ορισμένους, ενός σαραντάχρονου, που μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ. Ο κόσμος που ήταν έξω δεν μπορούσε να μπει και για περίπου 10 λεπτά επικράτησε ένα χάος. Χωρίς να επέμβει κανείς και χωρίς να μάθουμε εάν υπήρχε εταιρεία security στο χώρο, οι άγνωστοι βγήκαν και συνέχισαν έξω στους διάφορους χώρους του λιμανιού το κυνήγι, ενώ οι πόρτες άνοιξαν εντελώς και ο κόσμος από ένα σημείο και έπειτα εισέρχονταν χωρίς επίδειξη εισιτηρίου. Η ελλειπής φύλαξη ήταν εμφανής καθώς δεν υπήρχε κανένας απολύτως έλεγχος στην πόρτα και πέρασαν μέσα όλα τα αντικείμενα της συμπλοκής.
Ευτυχώς το άσχημο αυτό περιστατικό δεν ήταν ικανό για να χαλάσει την υπόλοιπη βραδιά. Το κοινό είχε ζεσταθεί από νωρίς με το ρυθμό των κρουστών Κρούση, Paranauê και ΒΒ5 Percussion System και τις μουσικές από τη DJ Spery, τους Θεσσαλονικείς Baildsa και τους Active Member και ο Chao ήρθε και μας απογείωσε. Τον περιμένουμε ξανά.