Το σκεπτικό είναι λίγο σουρεάλ και μας θυμίζει λίγο Ικαρία: όταν ένας πελάτης μπαίνει στο καφέ, παίρνει ένα ρολόι, σημειώνει την ώρα που μπήκε και το κρατάει στο τραπέζι του μέχρι να φύγει. Δεν υπάρχει ελάχιστο όριο χρόνου. Οι επισκέπτες μπορούν να σερβιριστούν μόνοι τους τα διαθέσιμα τρόφιμα και ποτά ή να ετοιμάσουν το δικό τους φαγητό στην κουζίνα -ιδανικό για αποδράσεις από τη δουλειά στο μεσημεριανό διάλειμμα.
Για τους ανήσυχους μουσικόφιλους, υπάρχει επίσης και ένα πιάνο προς χρήση -πράγμα που μπορεί να είναι από σούπερ μέχρι σκέτη καταστροφή, ανάλογα το ποιος κάθεται να παίξει.
Ο ιδρυτής του καφέ με χρονοχρέωση, Ivan Mitin, είναι πολύ χαρούμενος με την ιδέα του. «Οι Λονδρέζοι είναι έτοιμοι για μια τέτοια ιδέα -την κατανοούν αμέσως. Είναι αστείο να βλέπεις ανθρώπους να κάνουν ουρά εδώ για να πλύνουν τα πιάτα τους. Δεν είναι υποχρεωτικό, αλλά είναι ευπρόσδεκτο. Πολλοί πλένουν ακόμα και τα πιάτα άλλων! Είναι μια πολύ κοινωνική καφετέρια, όπου οι πελάτες λειτουργούν συλλογικά, ως μικρο-ενοικιαστές που μοιράζονται τον ίδιο χώρο».
Αν η καφετέρια παραμείνει επιτυχημένη, ο Ivan Mitin σκέφτεται να επεκταθεί περαιτέρω. Επόμενος σταθμός του project του θα ήθελε να είναι η Νέα Υόρκη.