Η Π.Λεύκη Καστοριάς ένα χωριό φάντασμα.

Εντελώς τυχαία μπορούμε να πούμε πως εντοπίσαμε το εγκαταλελειμμένο χωριό της Λεύκης, που είναι χτισμένο ανάμεσα σε δύο ρέματα, πάνω από την κατοικημένη Λεύκη Καστοριάς. Αυτό συνέβη καθώς επιστρέφαμε από εξόρμηση στον Παύλο Μελά κι ενώ βρισκόμασταν στο ρεύμα προς Άργος Ορεστικό, του κάθετου άξονα της Εγνατίας οδού, απ' όπου και μόνο, φαίνεται. Αντικρίζοντας ένα χωριό το οποίο μέσα στον χρόνο δεν επηρεάστηκε καθόλου από τον άνθρωπο αλλά αποκλειστικά από τα στοιχεία της φύσης, επιβιβαστήκαμε για μία ακόμη φορά στην μηχανή του χρόνου...

Η Λεύκη είναι ένα μικρό αλλά κατοικημένο χωριό χτισμένο στους πρόποδες του όρους Ψαλίδα (αναφορά υπήρξε, στο άρθρο της σελίδας μας με τίτλο "Κεφαλή Μεγάλου Αλεξάνδρου"). Λίγα χιλιόμετρα μακρύτερα βρίσκεται και η Νέα Λεύκη που είναι ένα κομμάτι -κάτι σαν συνοικία- στους Μανιάκους Καστοριάς. Τα ερείπια του παλιού χωριού βρίσκονται πάνω από την κατοικημένη Λεύκη. Απ' ότι μάθαμε πρόκειται για το ίδιο χωριό και φέρει την ίδια ονομασία, άσχετα που υπάρχει μία σαφής νοητή διαχωριστική γραμμή καθώς και μία κάποια -έστω μικρή- απόσταση ανάμεσα στο εγκαταλελειμμένο και το κατοικημένο χωριό.



Η ομάδα της cyberότσαρκας μετά από την πρώτη, τυχαία, άρα και αναγνωριστική επίσκεψη της στο χωριό, πραγματοποίησε και δεύτερη εξόρμηση για την περιήγηση στους υποτυπώδεις δρόμους του χωριού και για την φωτογράφηση της τοποθεσίας. Μία τέτοια περιήγηση σου γεννά κάποια "ασυνήθιστα" συναισθήματα. Χωρίς να το καταλαβαίνεις, κοιτώντας τα απομεινάρια του χωριού, δημιουργείς στο μυαλό σου εικόνες καθημερινότητας των πάλαι ποτέ κατοίκων, δίνοντας κατά κάποιο τρόπο ζωή, σε αυτό που βλέπεις. Σαν να κυκλοφορούν γύρω σου φαντάσματα που, χωρίς να σε τρομάζουν, σε ταξιδεύουν πολλά χρόνια πίσω...





Οι συζητήσεις που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον κατά τον περίπατο της ομάδας, όπως ήταν φυσικό, είχαν να κάνουν με εκτιμήσεις για την χρονολογία που οι άνθρωποι αυτοί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους αλλά και με το γιατί προχώρησαν σε κάτι τέτοιο.

Η πρόχειρη προφορική ιστορία που ακούσαμε για τα ερείπια της Λεύκης λέει πως δεν ήταν κάποια αιφνίδια ή συγκεκριμένη πολιτικο-κοινωνικο-εθνικο-θρησκευτική αιτία που οδήγησε στην ερήμωση, αλλά, η με τον καιρό μεταφορά του χωριού προς τα κάτω. Οι πιο ευκατάστατοι κάτοικοι άρχισαν να χτίζουν με τον καιρό τα σπίτια τους πιο χαμηλά. Εκεί που βρίσκεται δηλαδή η σημερινή Λεύκη. Έτσι με τον καιρό, όλοι άρχισαν να θεωρούν καλύτερη εκείνη την περιοχή και σιγά-σιγά εγκατέλειψαν πλήρως την παλαιά τοποθεσία. Πιθανότατα σε αυτό να έπαιξε ρόλο τόσο η μορφολογία (χτισμένο δίπλα σε ρέματα) όσο και η σύσταση (σαθρότητα) του εδάφους, σε εκείνο το σημείο. Όπως είναι λογικό λοιπόν, οι χρονολογίες της εγκατάλειψης δεν μπορούν να είναι και πολύ συγκεκριμένες. Η δική μας προσέγγιση και με βάση αυτά που είδαμε και μάθαμε, είναι πως το χωριό εγκαταλείφθηκε σταδιακά κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.

Κάποια κτίσματα σώζονται σε σχετικά καλύτερη κατάσταση από κάποια άλλα, τα οποία έχουν γίνει ένα με την βλάστηση. Κάποια έχουν γίνει ένα με το χώμα, κάτι το οποίο οφείλεται στην χρησιμοποίηση του πλίθου (χώμα με άχυρα) ως κύριο δομικό υλικό. Μονάχα οι δύο εκκλησίες είναι αυτές που έχουν ανακαινισθεί και συντηρηθεί τα τελευταία χρόνια.

Από ότι μπορούμε να συμπεράνουμε ίσως δεν ήταν τόσο πρακτική, η τοποθεσία του παλαιού χωριού της Λεύκης, όμως είναι σίγουρα πανέμορφη και επιφυλάσσει πολλές ασυνήθιστες εικόνες, στον ασυνήθιστο επισκέπτη της...

cyberotsarka.gr