Όπως οι πάπιες, που κάνουν τη βόλτα τους σαν παγοθραυστικά στη πράσινη κρούστα της λίμνης μας, πέρασαν από το τοπικό κανάλι λιμνολόγοι και λιμνολόγες, αλλά τα νερά στα κανάλια των
καλαμώνων εξακολουθούν να είναι πράσινα!
Κι εμείς οι άλλοι μάθαμε τόσες νέες ορολογίες της Φυσικής Ιστορίας:
Κυανοφύκη, υπερτροφισμός, φυτοπλαγκτόν, κυστίδες, υδροβακτήρια... Σοφοί του γλυκού νερού γίναμε! Αλλά, πειστήκαμε πως δεν υπάρχει καλή μάγισσα, που να χτυπάει με το ραβδί της τα πράσινα νερά και να τα κάνει γαλάζια. Μείναμε σ' αυτό που ξέραμε: Μόνο κακιά, που χρυπάει με το ραβδί της τους πρίγκηπες και τους κάνει βάτραχους!
Τον τελευταίο καιρό η πράσινη λίμνη της Καστοριάς συναγωνίζεται σε δημοσιότητα την Αμφίπολη! Με τη διαφορά ότι στο τύμβο Καστά δεν ξέρουμε ποιός είναι ο ένοικος, ενώ στη λίμνη μας ξέρουμε: Η κακοδαιμονία!
Πολύ όψιμα, όταν πλέον η εμφάνισή της, η οσμή και η μετάλλαξή της σε βούρκο έφτασαν στο απροχώρητο, οι τοπικοί μας άρχοντες (βάτραχοι οι περισσότεροι, μεταμορφωμένοι σε πρίγκηπες) προχώρησαν σε συσκέψεις. Καθότι, η σύσκεψη είναι το πρώτο βήμα για να μή κάνεις τίποτα! Πράσινα άλογα, δηλαδή (ή, επί το σωστότερον: πράσσειν άλογα)
Δεν ξέρουμε τί συζητήθηκε πίσω από τα φλυτζάνια του καφέ και τ' αναψυκτικά των συσκέψεων, αλλά, όλα συνοψίστηκαν σε μια ηρωική ατάκα του δημάρχου: "Θα καθαριστεί η λίμνη. Το αναθέσαμε σε εταιρεία..."!
Ήδη, με το άκουσμά της, τα κυανοφύκη άρχισαν να μήν αισθάνονται καλά. Τα νερά, απ' το κακό τους που θ' απεμπλουτιστούν από τα τοξικά τους στοιχεεία, άρχισαν να κάνουν μπουρμπουλήθρες μέχρι να γίνουν απολύτως γάργαρα και οι Καστοριανοί αρχίσαμε να ψάχνουμε στα ντουλάπια τα μπανιερά μας, αφού σε λίγο θα κολυμπάμε σε πελάγη ευτυχίας ή έστω σε καθαρά νερά! Κρίμα, που δεν βγάλαμε δημοτική σύμβουλο και κάποια γοητευτική υποψήφια που μας είχε τάξει πλάζ στην Καστοριά!
Δεν θα δούμε ξανά εικόνες στη ΝΕΡΙΤ σπόρτ σαν αυτές από το ρεπορτάζ του RUN GREECE, όπου αθλητές έτρεχαν σε παραλιακούς δρόμους με φόντο τα καταπράσινα νερά της λίμνης μας. Μέχρι που κάποιοι τηλεθεατές νόμισαν πως είχε χαλάσει ο συντονισμός χρωμάτων του δέκτη τους και το γαλάζιο το έδειχνε πράσινο...
Βέβαια, αν ήμασταν Ντουμπάι και είχαμε τις δικές τους οικονομικές δυνατότητες και τη φαντασία τους να στήνουν νησιά όπου θέλουν, να κάνουν χιονοδρομικά στην έρημο και τσιμεντένια καράβια-ξενοδοχεία, θα λειτουργούσαμε ανάλογα:
Θα εμβαθύναμε τη λίμνη μας και την ιλύ θα την περιχύναμε στο "βουνό", φυτεύοντας σ' αυτό ακόμα και κοκοφοίνικες!
Θα αλλάζαμε τα νερά της με εμφιαλωμένα (και όχι με τα παγούρια για να μας λένε "παγουράδες" όπως τους Γιαννιώτες!
Θα βάζαμε φίλτρα σε όλα τα WC των Καστοριανών, ώστε τα "κακά" τους που ρίχνουν στη λίμνη να βγαίνουν πεντακάθαρα κι ανακυκλώσιμα, όπως αυτά των αστροναυτών!
Θα τοποθετούσαμε δύο σφίγγες στην πόρτα του Γκιόλη για να ειδοποιούν απευθείας τον εργολάβο όταν φρακάρει η λίμνη κι ασφυκτιά...
Θα κάναμε προτομή στον Κλετσίδη, τον μόνο που πήρε στα σοβαρά το πρόβλημα της λίμνης και θα την τοποθετούσαμε στο Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα. (Τί παραπάνω, δηλαδή, έκανε ο Τσεμάνης και τον βάλαμε εκεί;)
Πολλά "θα" αραδιάσαμε, όμως, και θα νομιστεί πως το κείμενο αυτό το έγραψε πολιτικός. Λάθος! Άνθρωπος που δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά τίποτα πιά σ' αυτή τη χώρα το έγραψε...
(Για την εφημερίδα ΝΕΑ ΚΑΣΤΟΡΙΑ)